Ζωή σε συνέχειες, αυτό που πάντα χρειαζόμουν είναι κάποιος να κατοικήσει το μυαλό μου, είμαι σίγουρος ότι φλέγομαι το ίδιο εύκολα με όλους, ίσως λίγο πιο εύκολα, γι' αυτό σταμάτα αυτό που κάνεις με τα χέρια σου αυτό που κάνεις με το βάδισμά σου με τα πόδια σου με τη μέση σου με το χαμόγελό σου, αυτό που κάνεις με την υπομονή μου και με τα βράδια μου, δεν χορεύω, ντρέπομαι μόνο τις πιο ακατάλληλες στιγμές, τώρα είναι μια από αυτές.
.
.
.
Δεν έχω άλλο τοίχο ελεύθερο να κρεμάσω τις συγνώμες μου, κοιμάται ο γάτος στα πιο απίθανα μέρη, ο καπνός αρνείται να εγκαταλείψει το δωμάτιο και σχηματίζει σύννεφα στο ταβάνι, έχει βρέξει ποτέ μέσα σε δωμάτιο, μα τι λες, αν ήξερα την απάντηση νομίζεις θα την έλεγα σε εσένα; Θέλω να αλλάξω κορδόνια στα παπούτσια και μυαλό στο κεφάλι μου, δύσκολα βρίσκω κάτι που μου αρέσει και έτσι ξαναζώ τις ίδιες πτώσεις, κάποια στιγμή θα μάθω από τα λάθη μου και θα μπορέσω επιτέλους να κάνω καινούργια, μα στάσου, ποιοί είναι όλοι αυτοί που έχουν γεμίσει τη ζωή μου, κάποια στιγμή σταμάτησαν να ρωτούν κι εγώ σταμάτησα να απαντώ.
.
.
.
.
.
Τι να σου κάνουν 2 καφέδες τη μέρα, μια καλημέρα μέσα από τα δόντια, μερικά ευχαριστώ, κανά δυο λέξεις σκόρπιες, χρεώσεις και ο καπνος τρίμματα, δεν καπνίζεται, ο ζίπο θέλει γέμισμα, το τασάκι θέλει άδειασμα, μέσα μας τι γίνεται; Θα σου πω εγώ τι γίνεται. Αλλά πρώτα σταμάτα να παίζεις έτσι μαζί μου. Ή αφού το κάνεις κάντο καλύτερα.
.
.
.
.
''Πάμε να καπνίσουμε; καλά εγώ πάω...''
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Fuck me. Αυτό δεν το είδα να έρχεται.
