Animalia

 Σήμερα θα σου μιλήσω για διάφορα είδη ζώων, έχει πλάκα λοιπόν κάποιες φορές να ψάχνεις την μέρα σου για κάτι που έγινε, να μαζεύεις όλες τις μικρές λεπτομέρειες που σε βαραίνουν όπως τα κέρματα στη τσέπη γιατί αυτές έχουν σημασία τελικά, να θέλεις υποσυνείδητα να σου συμβεί μια μαλακία για να σου έρθει επιτέλους η γαμημένη η έμπνευση, άλλες φορές δεν έχει και τόσο πλάκα όμως, οι μαλακίες σπάνια έρχονται μία μία, συνήθως είναι σε κοπάδι και σε ποδοπατούν, είναι τετράποδη μορφή ζωής βασισμένη όχι στον άνθρακα αλλά στον πόνο, της οικογένειας των βοειδών, του είδους bubalus malakius, δεν ξέρω για τους άλλους αλλά εγώ όταν είμαι καλά δεν βγαίνει λέξη, εξάλλου όταν είσαι καλά δεν τολμάς να μιλήσεις μήπως το γρουσουζέψεις, λες όλα καλά και σήμερα, περίεργο, δεν άκουσα κανένα κοπάδι να πλησιάζει, ακόμα και οι καλύτερες μέρες όμως έχουν μια ιδέα από βαρεμάρα μέσα τους, η βαρεμάρα κύριοι είναι σαν τα κουνούπια, σε τσιμπούν εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που κάθεσαι, είναι δίπτερο έντομο, ανήκει στην οικογένεια των culicidae, τους είδους varemarius και τσιμπάει αλύπητα, εμένα με έχουν βάλει στο μάτι από μικρό και έτσι δεν μπορώ κάτι για πολύ καιρό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, σήμερα βαρέθηκα λοιπόν το πρωινό ξύπνημα, τα σκουπίδια έξω από τα διαμερίσματα κατεβαίνοντας τις σκάλες, βαρέθηκα τη μυρωδιά της παλιάς πολυκατοικίας στην είσοδο, τη διαδρομή για να έρθω εδώ, τις ατελείωτες ώρες χωρίς νόημα μπροστά σε έναν υπολογιστή ή σκυμμένος σε ένα τηλέφωνο, βαρέθηκα τον ίδιο καφέ, την αναποφασιστικότητά μου ή αντίθετα τις τρελές παρορμήσεις μου, συγκεκριμένες ώρες τσιγάρο, οι άνθρωποι στη δουλειά σκυμμένοι κι αυτοί, δεν μιλάει κανένας, και υπάρχουν όλα τα τυπικά δείγματα ανθρώπων εδώ, υπάρχει ο ligurius peftulus, κάνει παρέα μόνο με τον varvatilus masculantus, έναν όροφο πιο κάτω φυσικά υπάρχει και ο kano ton filo sou alla mono gia na stin fero sto telus, εγώ αλλάζω οικογένεια κάθε τρεις και λίγο, σήμερα είμαι του είδους paidi gia tus kafedus, αύριο πιθανότατα θα γίνω kano ton malaka me epitixius, αλλά μη σας κουράζω άλλο με οικογένειες και γένη, όλοι άνθρωποι είμαστε, ο καθένας κοιτάει την πάρτη του και στην τελική μήπως όλοι δεν έχουμε κάπου μέσα μας ένα δωμάτιο στο οποίο δεν αφήνουμε κανέναν να μπει, δεν κρίνω για να μη κριθώ αλλά είναι κάτι στιγμές ρε γαμώτο που με πιάνουν κάτι γέλια και με κοιτούν σαν εξωγήινο, που να τους εξηγήσω πως τα βλέπω εγώ τα πράγματα, μα θα μου πεις εσύ είσαι καλύτερος, φυσικά και είμαι, και είμαι όχι μόνο καλύτερος αλλά και μετριόφρων επιπλέον, επίσης πώς να σου εξηγήσω για τα δάχτυλά σου και όλη τη ζημιά που κάνουν όταν δεν αγγίζουν, το ξέρω ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς, πιθανότατα ούτε καν εσύ, αλλά εγώ στα λέω έτσι κι αλλιώς, σήμερα λοιπόν που τα κουνούπια τσιμπούν άγρια και το κοπάδι πλησιάζει και όλοι συναναστρέφονται με όλους και όλα γυρίζουν και όλα είναι πιθανά σου λέω πως η αλήθεια δεν είναι στους sex pistols, η αλήθεια είναι στα μάτια των ανθρώπων, στα πόσα δίνουν όχι στα πόσα παίρνουν, στο πόση σκιά αφήνουμε πίσω μας, πως φαινόμαστε στο φως της δύσης ή ακόμα στο πόσο λίγο ή πολύ αλλάζει ο κόσμος όταν χαμογελάμε.