Θελεις στ' αλήθεια να με γνωρίσεις; Έχω τόσες κακές συνήθειες, καπνίζω, πίνω, ελπίζω.
...................................
Καμιά φορά λοιπόν μπερδεύω τα σημάδια και βγάζω άλλα νοήματα, αφηρημένα και πολύχρωμα, γεμάτα μεγάλα φτερά, καμιά φορά πάλι μπορεί να εμφανιστούν φλόγες κατά την απουσία σου ή ακόμα και φαντάσματα στο ψυγείο, μη νομίζεις όμως ότι το μαχαίρι είναι κάτι άψυχο ή ότι είναι εύκολο να κρυφτείς πίσω ένα σωρό άσκοπα χρόνια, πες μου όμως τι θα έκανες αν ήσουν μια μικρή πράσινη αράχνη, πόσο βάρος έχουν οι τύψεις, πώς θα φύγει αυτός ο λεκές από την ψυχή μας και πως περνούν το χρόνο τους όλα αυτά τα ναυάγια στο βυθό.
...................................
Τόσα μέρη να δεις. Μια ζωή να ζήσεις. Πες μου, αν είμασταν σε τροχιά που θα συναντούσαμε ο ένας τον άλλο, αν είμασταν πλανήτες θα γυρίζαμε γύρω από το ίδιο άστρο, αν είμασταν αγόρι και κορίτσι τι θα διάλεγα να σε ρωτήσω πρώτα, αν σήμερα ήταν Δευτέρα πόσες ώρες θα περνούσαν από το ένα λάθος στο άλλο, ξέρεις, όλα έχουν ένα ρόλο να παίξουν, τα υφάσματα γλιστρούν και αφήνουν τους ώμους γυμνούς, τα φιλιά δίνονται όχι μόνο στα χείλη, τα μάτια μας βγάζουν ψεύτες, τα δάχτυλα λυγίζουν και σφίγγουν και αγγίζουν κι εσύ
Μην κάνεις το ίδιο λάθος με τη θάλασσα, μην αφήνεις τους ανθρώπους να περνούν από μέσα σου.
